در اعتماد نداشتن بتدبیر و پایان بینى

451.وَ قَالَ (علیه السلام) :يَغْلِبُ الْمِقْدَارُ عَلَى التَّقْدِیرِ حَتَّى تَكُونَ الْآفَةُ فِی التَّدْبِیرِ.

«1297»

و قد مضى هذا المعنى فیما تقدم بروایة تخالف هذه الألفاظ.

ص1297 451-  امام علیه السّلام (در اعتماد نداشتن بتدبیر و پایان بینى) فرموده است : 1-قضاء و قدر الهىّ بر حسابگرى (بنده چیزى را براى خود) پیشى مى گیرد بطوریكه (گاهى) آفت و تباهى در تدبیر و پایان بینى مى باشد (پس نباید شخص دست از توكّل برداشته بتدبیر و اندیشه خود اطمینان نماید. سيّد رضىّ «علیه الرّحمة» فرماید:) این معنى پیش از این (در فرمایش شانزدهم) به روایتى كه الفاظ آن با این الفاظ تفاوت دارد گذشت.